Ευστράτιος Κότερος
Ο Στρατής Κότερος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1931 από γονείς πρόσφυγες από Μοσχονήσι και Αϊβαλί. Έμενε στη γειτονιά του Αγίου Γεωργίου και πήγε στο 8ο Δημοτικό Σχολείο ένα σχολείο που βρισκόταν σε καθαρά προσφυγική γειτονιά… Τέλειωσε το Γυμνάσιο της πόλης της Μυτιλήνης και οι γονείς του τον κατηύθυναν να εργαστεί στο Δημόσιο. Εκείνος όμως πολύ σύντομα εγκατέλειψε την δημοσιοϋπαλληλική του πορεία γιατί ένιωθε την έμφυτη κλίση του στο εμπόριο. Σε πολύ νεαρή ηλικία είχε απασχοληθεί ως βοηθός στο λαδεμπορικό της οικογένειας Τάσου και Βασίλη Ηλιάδη απέναντι από τη Μητρόπολη και αυτό λειτούργησε δυναμικά στο να στραφεί κι εκείνος προς τα λάδια και την μεσιτεία τους. Άνοιξε το μεσιτικό του γραφείο στο “Κατρουλοσόκακο” της αγοράς που τότε ήταν ακόμα αδιαμόρφωτο ως δρόμος και οικοδομικό τετράγωνο Πίσω από το γραφείο του είχε αποθήκη και σαπουνχαδιό… Εκεί παρέμεινε όλα τα χρόνια της δραστηριότητάς του μέχρι και σήμερα .. Συνεργάστηκε με παραγωγούς από την Αγιάσο, τις Νέες Κυδωνίες, τα Μιστεγνά ,και με όλα τα “μεγάλα ονόματα” εμπόρων εκείνης της εποχής, όπως τα αποκαλεί ο ίδιος: Κατσακούλης, Τρύφων ,Παπαρίσβας, Χατζηγιάννηδες….
Μέσα στη Λαδόσκαλα ήταν γνωστός με το προσωνύμιο “Προσφυγάρα”, την προσφώνηση που είχε μέσα της μια δόση οικειότητας μαζί με τιμητική διάκριση λόγω της προσφυγικής του καταγωγής… Είναι ο μοναδικός και τελευταίος επιζών ελαιομεσίτης στο ίδιο ακόμα ανήλιο μεσιτικό του γραφείο, με τα μπουκαλάκια-δείγματα των λαδιών που βρίσκονται ακόμα στο ραφάκι για να θυμίζουν ό,τι απόμεινε από τις αγωνίες και τη γοητεία του μετασχηματισμού του μόχθου των παραγωγών σε χρήμα…
Εμείς του οφείλουμε την μεγάλη μας ευγνωμοσύνη για το ότι υπάρχει ανάμεσά μας αναλλοίωτος στο λαδομεσιτικό του περιβάλλον, έτσι σαν ένα τελευταίο ίχνος ενός κλάδου που έχει εξαφανιστεί και μπορέσαμε να αποτυπώσουμε την εικόνα του ζωντανή για την έρευνά μας. Τον ευχαριστούμε ακόμα γιατί μας δέχτηκε πρόθυμα και ευγενικά κάθε φορά που τον επισκεπτόμασταν και ακούραστα μας απαντούσε στις συνεντεύξεις.
Στο μεσιτικό του γραφείο δεν ασκεί πλέον μεσιτεία. Σταμάτησε από τότε που άρχισαν να ασκούν τη μεσιτεία οι Συνεταιρισμοί και τα ελαιοτριβεία ..Όμως εκείνος κάθε πρωί κατεβαίνει, το ανοίγει, κάθεται και περιμένει φίλους που περνούν σαν τον παλιό εκείνο καιρό ,όχι για να συζητήσουν για τις τιμές του λαδιού, ούτε για να κλείσουν συμφωνίες με τους εμπόρους. Απλά για να βρεθεί στο κλίμα, για να μυρίσει τη λαδίλα σε όσα μπουκαλάκια έχουν απομείνει στο ραφάκι…
Τα βιογραφικά στοιχεία βασίστηκαν σε συνέντευξη με τον ίδιο.
English
Efstratios Koteros was born in Mytilene in 1931. Both his parents were refugees form Moschnissia and Ayvalik. His family home was in the neighborhood of Agios Georgios and the primary school he attended was the 8th Primary School in an area inhabited by refugees. Upon the completion of his studies in the secondary school, his parents encouraged him to follow the career of a civil servant. However, fairly soon he left his career in the civil sector as he thought he had a natural inclination towards business. As a boy he had worked as an assistant in the olive oil firm of a family commercial house “Tassos and Vassilis Iliadis” opposite the Cathedral and this job had had a great influence on him to deal with olive oil and oil agency work in commercial affairs. He then started in his own oil agency business in a side street off the High Street of the city Mytilene known by the slang expression “Katroulosokako”, an area not fully built up at that time. Behind his office was the storage place of his firm as well as a small unit for producing soap. Efstratios Koteros stayed there throughout his career up today. He had collaboration with producers from Agiassos, Nees Kydonies and Mistegna and at the same time with all “big names” in oil business during that time, as Efstratios Koteros liked to refer to them by their name: Katsakoulis, Tryphon, Paparisvas, Chatzigiannis…
In the area of Ladoskala he was known by the nick name “Prosfygara”, meaning “grandiose emigrant”; this “title” was a combination between familiarity and distinction due to the fact that he was a refugee. Nowadays he is the only oil agent still alive, still in the same office as he always used to be. His place is surrounded by hundreds of little bottles – oil samples that are still placed on the shelves, to remind us of what has been left over, that is the efforts and the “pleasant feeling” of transforming the “sweat” of the producers into money.
We are still grateful to him for the fact that we can still see his professional place unchanged. It is the last trace of a commercial activity that does not exist anymore and this way we have managed to capture a live scenery valuable as it brings to life the ambiance of an oil agency from the old days. We are grateful to Efstratios Koteros because he had the kindness to accept us in his premises and answer our questions willingly and politely during the interviews. His office is not active any more. He stopped when the olive oil cooperatives and oil press firms attained a role in the middle between producers and traders. However, Mr. Koteros, still every morning keeps going to his office, opening the door and sitting by the same desk he used to for many decades. His friends visit him like the old good times, not to negotiate oil prices any more, neither to sign agreements with the traders…. Simply to enjoy the “ambiance” of the old time and smell the oil in the atmosphere from the little glass bottles still left on the shelves.
The information on his biography is based on an interview with Mr. Koteros.
