Αντώνης Δεληγιάννης
Ο Αντώνης Δεληγιάννης γεννήθηκε το 1892 στην Μόρια της Λέσβου από γονείς αγρότες. Ήταν οκτώ αδέρφια, τέσσερα κορίτσια και τέσσερα αγόρια και ο Αντώνης ήταν το μεγαλύτερο από τα αγόρια. Ασχολήθηκε με τα χωράφια από μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά του και μεγαλώνοντας ασχολήθηκε γενικά με τα κτήματα και με το εμπόριο λαδιού.
Άνοιξε γραφείο στην Μυτιλήνη, στην περιοχή Λαδάδικα και συγκεκριμένα στην οδό Χίου 4 στην εποχή του μεσοπολέμου. Εμπορεύονταν λάδια τα οποία αγόραζε από αγρότες και τα μεταπουλούσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Συνεργαζόταν με του πλούσιους εμπόρους του νησιού, μεταξύ άλλων με τις οικογένειες Βουρνάζου, Βασιλέλλη και την οικογένεια Κοκκινοφόρου που μέχρι σήμερα διατηρεί ελαιοτριβείο στη Μόρια.
Εκτός των επαγγελματικών σχέσεων με τις παραπάνω οικογένειες είχε και πολύ καλές φιλικές σχέσεις. Ο Σοφοκλής Βουρνάζος τον πάντρεψε και βάφτισε τον μοναχογιό του Δημήτρη. Στο ελαιοτριβείο του Κοκκινοφόρου μαζευόταν, λόγω επαγγελματικής συνεργασίας αλλά και λόγω φιλικών σχέσεων και συζητούσαν για τη συγκομιδή της ελιάς, τις οξύτητες του λαδιού, δοκίμαζαν λάδι πάνω σε ψωμί που είχαν ψήσει στο μαγκάλι και έλεγαν ιστορίες για το κυνήγι καθώς ήταν κυνηγοί όλοι τους.
Ο Αντώνης παντρεύτηκε στα 61 του χρόνια αφού πρώτα πάντρεψε και προίκισε τις τέσσερις αδελφές του. Ήταν τίμιος και καλοσυνάτος, καλός σύζυγος και πατέρας. Κάποιες φορές ήταν οξύθυμος και νευρικός αλλά κατά βάθος ήταν καλός άνθρωπος που μισούσε το ψέμα και την κοροϊδία και ήθελε όλοι να είναι ντόμπροι απέναντί του. Με τον κόσμο ήταν λιγομίλητος αλλά δε συνέβαινε το ίδιο με τους φίλους του. Εμφανισιακά ήταν αγέρωχος και πάντα καλοντυμένος με κοστούμι και καπέλο και όλοι τον υπολόγιζαν και ζητούσαν τη συμβουλή του. Αγαπούσε πολύ το χωριό του τη Μόρια και ενώ είχε το γραφείο του στη Μυτιλήνη η κατοικία του παρέμεινε στο χωριό.
Το 1921, ο Αντώνης Δεληγιάννης, υπηρετώντας στη 13η Μεραρχία Στρατού βρέθηκε στο Ουσάκι της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, λόγω κακουχιών, απέκτησε ευαισθησία στους πνεύμονες και σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του υπέφερε από λοιμώξεις.
Πέθανε το 1976, σε ηλικία 84 ετών, στο σπίτι που αγαπούσε στη Μόρια. Στο σπίτι αυτό που έμεναν παλιότερα και οι γονείς του, γεννήθηκε, μεγάλωσε, παντρεύτηκε, έζησε καλές και κακές στιγμές καμάρωσε το μοναχοπαίδι του αλλά λόγω προχωρημένης ηλικίας δεν πρόλαβε να χαρεί τον εγγονό του που έχει και το όνομά του.
English
Antonis Deligiannis was born in Moria, Lesvos Island, in 1892. His parents were farmers and they had eight children, four girls and four boys, of which Antonis was the oldest boy. He worked in the fields from a young age to help his family and growing up he was generally involved in olive groves and the olive oil trade.
He opened an office in Mytilene, in the Ladadika area and specifically at 4 Chiou Street, in the interwar era. He traded olive oils which he bought from farmers and resold in various parts of Greece. He cooperated with the rich merchants of the island, including the families of Vournazos and Vasilelli, as well as the Kokkinoforos Family, which still runs an olive oil press in Moria.
Apart from having business relations with the above families, he also had very good friendly relations. Sofoklis Vournazos, who was his best man at his wedding, also baptized Antonis’s only son Dimitris. At the Kokkinoforos olive oil press, they would get together for business but also as friends, and discuss the olive harvest and the acidity of the oil, tasting the freshly-pressed olive oil on bread they had toasted on the grill and told stories about hunting, as they were all hunters.
Antonis was 61 years old when he got married, as he had first married off and endowed his four sisters. He was honest and kind-hearted, a good husband and father. Sometimes he was hot-tempered and edgy, but deep down he was a good man, who hated lies and mockery and wanted everyone to be up front with him. Generally, with people he was a man of few words, but that was not the case when he was with his friends. In appearance, he was stately, always well dressed in a suit and hat. Εveryone looked up to him and asked for his advice. He loved his village Moria very much and although his office was in Mytilene, his home remained in the village.
In 1921, while serving in the 13th Army Division, Antonis Deligiannis went to Usaki, Turkey. During the Asia Minor Campaign, because of hardships, he acquired sensitivity in the lungs, and throughout the rest of his life, he suffered from infections.
He was 84 years old when he died in his beloved home in Moria in 1976. In that house, where his parents also had lived in the past, he was born. There, he grew up, got married, lived good times and bad. In this home, he also enjoyed raising his only child but because of his advanced age, he did not have time to enjoy his grandson, who was named after him.
